بخش 6

اگر یک جامعه فقط از بانوان انتظار داشته باشد که رعایت عفاف و حجاب را مدنظر قرار دهند و مردان به‌حال خود رها شوند، آن جامعه نمی‎تواند در موضوع عفاف و حجاب موفق عمل کند. تجربه نشان داده‌است که درطول تاریخ، هرگاه مردان جامعه‌ای برای عفت و حیا و حجاب ارزش قائل بوده‌اند، زنان آن جامعه نیز باحیا و باعفت بوده‌اند. بی‌شک اگر در جامعه‌ای به حجاب و عفاف، هم ازسوی زنان و هم ازسوی مردان اهمیت داده ‎شود، آن جامعه از بسیاری از آسیب‎ها و معضلات اجتماعی مصون می‎ماند. ازاین‌رو خداوند حکیم در قرآن کریم، پیش از آن‌که به زنان دستور پوشش و رعایت حجاب بدهد، به مردان امر کرده‌است که حجابی بر چشمانشان قرار دهند: «به مردان مؤمن بگو چشمان خود را [از نگاه به نامحرمان] فروگیرند و عفاف خود را حفظ کنند. این براى آنان پاکیزه‏تر است. خداوند از آنچه انجام مى‏دهید آگاه است.»[1] به‌نظر برخی فقهای شیعه، هرگاه بدن مرد درمعرض نگاه آمیخته با لذت باشد، مانند مردانی که به ورزش یا عزاداری می‌پردازند، واجب است پوشانده شود، زیرا از مصادیق معاونت بر اثم و همکاری در گناه به‌شمار می‌آید.[2]   [1]) همان، آیۀ ۳۰. [2]) المبانی فی شرح العروة الوثقی: النکاح، ج ۳۲، ص ۱۰۴ و ۱۰۵.