بخش 29

یکی از معاشرت‌های ضروری، که افراد و خانواده‌ها لازم است با آداب و احکام آن آشنا شوند، مراجعه به پزشک است. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «پیامبرى از پیامبران الهى بیمار شد، با خود گفت: "مداوا نمى‌کنم تا همان کسی که درد را داده شفایم دهد." خداوند به او وحى کرد: "تا معالجه نکنى، تو را شفا نمى‌دهم."»[1] یعنی حتماً باید از اسباب مادی، مثل مراجعه به پزشک و استفاده از دارو، مداوای خود را آغاز کنی.  نقل شده‌است که روزی یکی از اصحاب نزد امام صادق علیه‌السلام آمد و عرض کرد: «شخصى دارو مى‌خورد، گاه او را شفا مى‌دهد و گاه برایش ضرر دارد، اما بیشترِ اوقات شفا مى‌دهد. [اگر ما مریض شدیم، چه کار کنیم؟] حضرت فرمود: «خداوند دارو را می‌فرستد و شفا را هم همراه آن مى‌فرستد. و هیچ دردى را خلق نکرده، مگر این‌که دوایى براى آن آفریده‌است، دوا را بخور و ‌هنگام خوردن، نام پروردگار را ببر.»[2]   [1]) مكارم‌الأخلاق، ص ۳۶2. [2]) طب‌الأئمة، ص ۶3.