بخش 11

  افراد با رسیدن به دو بلوغ، آمادگی ازدواج پیدا می‌کنند: بلوغ جنسی و بلوغ عقلی و فکری. بلوغ عقلی اندکی بعد از بلوغ جنسی فرامی‌رسد و افراد با رسیدن به بلوغ عقلی وارد مرحلۀ جدی‌تری از زندگی می‌شوند و درمی‌یابند که باید برای زندگی خود تصمیم‎های اساسی بگیرند. سن ازدواج بسته به شرایط خانوادگی، اجتماعی، جسمی، و روحی افراد متفاوت است. خداوند حکیم نیز سن ازدواج را تعیین فرموده‌است، اما براساس آیه‌ای از قرآن، می‌توان دریافت که زمانِ ازدواج پس از بلوغ جنسی و رسیدنِ فرد به درکی نسبی از زندگی است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «یتیمان را آزمایش کنید تا هنگامی ‌که بالغ شوند و به نکاح تمایل پیدا کنند و اگر آنان را به درک مصالح زندگانی خود آگاه یافتید، اموالشان را به آن‌ها بدهید.»[1] شهید مطهرى رحمة الله علیه دربارۀ رشد به‌عنوان شرط ازدواج مى‌نویسد: «در فقه و سنت اسلامى، محرز و مسلّم است که براى ازدواج، تنها عقل و بلوغ کافى نیست، یعنى یک پسر، به‌صرف آن‌که عاقل و بالغ است، نمى‌تواند با دخترى ازدواج کند، همچنان ‌که براى دختر نیز عاقله بودن و رسیدن به سن بلوغ دلیل کافى براى ازدواج نیست، علاوه‌بر بلوغ و علاوه‌بر عقل، رشد لازم است.»[2] این موضوع اهمیت و نقش مشاورۀ پیش از ازدواج را مشخص می‌کند، زیرا با مشاوره است که می‌توان دریافت آیا فرد از شخصیتی رشدیافته برخوردار است یا خیر.   [1]) سورۀ نساء، آیۀ 6. [2]) امدادهاى غیبى در زندگى بشر، ص 120 و 153.