بخش 1

اوقات فراغت تضمین‌کنندۀ سلامت و بهداشت روانی انسان است. اشتغال فکری و عملیِ مستمر موجب خستگی جسمی و ذهنی می‌شود، به‌گونه‌ای که فرد نشاط و سرزندگی خود را ازدست می‌دهد. اشتغالِ بی‌وقفه گاهی زمینه را برای بروز بسیاری از اختلالات روانی، به‌ویژه بیماری‌های روان‌تنی فراهم می‌کند. در این شرایط، داشتنِ یک برنامۀ جامع و پیش‌بینیِ فرصتی آزاد و فارغ از کارِ موظف اولین و مهم‌ترین گام در پیشگیری از آسیب‌های ذهن و حفظ بهداشت روانی است. مطالعات نشان می‌دهد که اوقات فراغت همواره بستر مناسبی برای بروز خلاقیت‌ها و نوآوری‌هاست؛ زیرا ذهن انسان به فعالیت موظفی مشغول نیست و افراد فارغ از قالب‌های از پیش طراحی‌شده، می‌توانند به موضوعات موردعلاقۀ خود بپردازند. انسان در اوقات فراغت، آزادانه می‌اندیشد و در حل مسائلی که در حوزۀ شناختی‌اش مطرح هستند از تفکر خلاق بهره می‌گیرد که این خود خمیرمایۀ نوآوری و اختراعات بشری است.[1] ازاین‌رو توجه خانواده به اوقات فراغت و برنامه‌ریزی مناسب برای پر کردنِ آن یکی از ضرورت‌های زندگی خانوادگی است.   [1]) مهین مسیحی، «خانواده و تربیت، ضرورت و اهمیت برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت فرزندانمان در تابستان»، مجلۀ پیام زن.