بخش 11

یکی از مصادیق بارز اسراف در تغذیه زیاده‌روی در خوردن و به‌عبارتی پرخوری است. این صفت در قرآن مذموم شمرده شده‌است و خداوند متعال اسراف‌کاران را دوست نمی‌دارد و براساس آیات قرآن کریم، حتی پرخوری خشم و غضب خداوند متعال را درپی دارد.[1] پرخوری و چاقی احتمال ابتلا به بیماری‌های مزمن، مانند بیماری‌های قلبی ـ عروقی، افزایش چربی‌ خون، فشار خون بالا، دیابت، ناراحتی مفاصل، و غیره را افزایش می‌دهد. همچنین باعث می‌شود فرد ازنظر ظاهری، تناسب اندام خود را ازدست بدهد و در جامعه، اعتمادبه‌نفس لازم را نداشته باشد و هنگام حضور در جمع، دچار اضطراب و نگرانی شود. امام صادق علیه‌السلام در روایتی، پرخوری و زائده‌هایی از اخلاط را سبب تمام امراض، غیر از تب، معرفی کرده‌است.[2] اثر پرخوری در معده و رگ‌ها پیدا می‌شود و براساس روایتی از امام علی علیه‌السلام، سیری است که بیماری‌ها را زیاد می‌کند[3] و بیماری، هم فرصت عبادت و بندگی و یاد خدا و هم فرصت تفکر را از فرد می‌گیرد و او را به دکتر، مصرف داروهای شیمیایی و گیاهی، و صرف هزینه‌هایی گزاف محتاج می‌کند.   [1]) سورۀ طه، آیۀ 81. [2]) المحاسن، ج ۲، ص ۴۴۷. [3]) عیون الحکم و المواعظ، ص ۵۱.