بخش 1

بهد بهداشت در لغت، به معنای نگاه داشتنِ تندرستی و حفظ سلامتی است[1] و در اصطلاح علمی، عبارت است از علم و فن پیشگیرى از بیمارى‌ها، افزایش طول عمر، آموزش بهداشت فردى به اشخاص، ارائۀ خدمات پزشکى و پرستارى به‌منظور تشخیص فورى و درمان، توسعه و تکمیل خدمات اجتماعى جهت رفع نیازمندى‌هاى مردم، و تأمین وسایل زندگى به‌نحوی که هر فرد بتواند از سلامت و طول عمر بیشترى برخوردار گردد. بهداشت حالت بهبود و سلامت کامل جسمانى و روانى و اجتماعى است و فقط به بیمار نبودن یا نداشتنِ نقص عضو محدود نمى‌شود.[2] پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله زندگی بدون سلامتی و تندرستی را حیات بدون خیر و برکت می‌داند و می‌فرماید: «لَا خَيْرَ فِي‏ الْحَيَاةِ إلّا مَعَ الصِّحَّةِ»[3]، آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله در روایت دیگری می‌فرماید: «نِعْمَتَانِ‏ مَجْهُولَتَانِ‏ الْأَمْنُ‏ وَ الْعَافِيَةُ؛ دو نعمت است که مردم از آن‌ها غافل هستند و آن دو عبارت‌اند از: امنیت و سلامتی.»[4]   [1]) فرهنگ فارسی معین، ج ۱، ص ۶۱۱. [2]) مبانی سلامت اجتماعی، ص ۳۴. [3]) طب‌النبی صلی‌الله‌علیه‌وآله ، ص ۳. [4]) روضةالواعظين، ج ‏2، ص 472.