بخش 15

از منظر شریعت اسلام، ساخت مسکن باید  با نظام تشریع و احکام الهی و مبانی دینی هماهنگ باشد تا انسان‌ها را درجهت رشد و کمال یاری دهد. ازاین‌رو آداب و احکام ویژه‌ای برای این بُعد اثربخش از زندگی هر خانواده درنظر گرفته شده‌است، ازجمله این‌که در روایات چنین آمده‌است که ساخت خانه باید در نزدیکی دیگر خانواده‌ها باشد و نباید از اجتماع دور باشد.[1] همچنین باید با پول حلال و طیب خانه ساخت[2] و درصورت امکان، مساحت خانه زیاد، ولی ارتفاع آن کم باشد.[3] همچنین تأکید شده‌است وقتی کسی جایی را برای سکونت برمی‌گزیند، باید کیفیت خاک، پستی و بلندی زمین، باز بودنِ فضا، پوشش گیاهی، آب و کمی یا زیادی آن، و بادگیر بودن یا گود بودنِ محل سکونت را بررسی کند، سپس مکانی را انتخاب کند و در آن ساکن شود.   [1]) نهج‌البلاغه، نامۀ ۶۹. [2]) مستدرک‌الوسائل، ج ۳، ص ۴۷۲. [3]) الکافی، ج ۶، ص ۵۲۹.