بحش 12

ورود به منزل مسکونیِ شخصی یا منزل دیگران و خروج از آن یکی از موضوعات مهمی است که شرع‎ مقدس در بیان آداب و احکام آن اهتمامی ویژه داشته‌است. این مسئله به‌قدری مهم است که نه‌‎تنها فقه اسلامی و روایات معصومین علیهم‌السلام، بلکه آیات متعددی از قرآن کریم به‌طور مستقیم در شأن این اعمال وارد شده‌اند و مسلمانان را با بیان‎های مختلف، به رعایت اصول نزاکت عمومی، رعایت ادب رفت‌وآمد، احترام به حریم خصوصی، و ورود شایسته به منزل دیگران ملزم کرده‌است. خداوند در آیه‌ای می‌فرماید: «اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید! در خانه‏‌هایى غیر از خانۀ خود وارد نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام کنید، این براى شما بهتر است شاید متذکر شوید! و اگر کسى را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود و اگر گفته شد «بازگردید» بازگردید، این براى شما پاکیزه‏تر است.»[1] پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «هر فردی وقتی از خانه بیرون می‌رود اگر "بسم اللَّه" بگوید، دو فرشته می‌گویند هدایت شدى و اگر "لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ" بگوید، فرشته‌ها می‌گویند محفوظ شدى و اگر "تَوَكَّلْتُ‏ عَلَى‏ اللَّهِ‏" بگویند، می‌گویند تو را بس است! در این حال شیطان می‌گوید من به بنده‌اى که ازطرف خداوند هدایت و محفوظ‌ شده‌‌است هیچ راهی ندارم.»[2]   [1]) سورۀ نور، آیۀ 27. [2]) فقه منسوب به امام رضا علیه‌السلام، ص ۳۹۸.