بخش 16

رفق و مدارا به معنای نرم‌خویی، رأفت، ترک زور و خشونت در سخن و عمل دربرابر مردم در تمام حالات است، چه این‌که ازطرف مردم خلافی نسبت‌به فرد سربزند چه هیچ خلافی هم مرتکب نشوند.[1] در اهمیت رفق و مدارا همین بس که در روایات معصومین علیهم‌السلام به‌عنوان یکی از صفات خداوند بزرگ معرفی شده‌است، خالق هستی افراد اهل مدارا را دوست دارد و پاداشی که به ملایمت می‌دهد، هرگز به سخت‌گیری و خشونت نمی‌دهد.[2] مدارا نقش سازنده‌ای در زندگی خانوادگی و اجتماعی انسان دارد؛ زیرا اگر انسان در ناگواری‌های فراوان زندگی بنا را بر مدارا کردن با مردم نگذارد و در پیچ‌وخم‌های روزگار، با دیگران به‌ تندى و خشونت رفتار کند، علاوه‌بر این‌که به اعتبار اجتماعی خود لطمه می‌زند، سلامت دینی و اخلاقی خود و خانواده را نیز به‌خطر می‌اندازد. اگر خانواده اهل مدارا نباشند، در خانواده یا میان اعضای خانواده با دیگران، خشونت و تندی و درگیری رخ می‌دهد و بر اختلافات افزوده می‌شود. در حالی ‌که با رفق و مدارا می‌توان بسیاری از اختلافات را حل کرد و آرامش و صمیمیت را در محیط خانواده و زندگی اجتماعی حاکم نمود.   [1]) مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله، ج ‏8، ص 233. [2]) الکافی، ج ۲، ص ۱۱۹.