بخش 6

یکی از حقوقی که مؤمنان بر یکدیگر دارند گشاده‌رویی و برخورد خوب در هنگام ملاقات است و منظور از آن گشاده‌رویی و حسن‌خلقی است که از عمق وجود و خلوص انسان برخیزد، آن‌چنان‌که مؤمن به‌عنوان یک عبادت و امر الهی به آن بنگرد. چنین اخلاق خوشی که از صدق و صفا نشئت گیرد و از اتحاد و اخوت و فرمانبرداری امر الهی برخیزد، می‌تواند دل‌ها را جذب کند و دوستی‌ها را استحکام و تداوم بخشد. از‌این‌رو پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «شما نمی‌توانید با اموالتان دل‌ها را جذب کنید، مگر با خوش‌خلقی و روی گشاده.»[1] کسی که می‌خواهد گشاده‌رو و خندان باشد باید نگاه خود را دربارۀ مردم اصلاح کند؛ یعنی آن‌ها را بندگان خدا بداند. انسان باید با بندگان مولایش خوش‌رفتار باشد؛ زیرا ایشان بندگان کسی هستند که آفریدگار و روزی‌دهندۀ خودِ اوست. بداند که خداوند او را می‌بیند و دائماً رفتار او را با بندگانش زیرنظر دارد. در روایتی آمده‌است: «الْخَلْقُ‏ عِيَالُ‏ اللَّهِ‏.» خوش‌اخلاقی فقط زندگی دنیوی را سامان نمی‌دهد؛ بلکه موجب آمرزش گناهان و ورود به بهشت می‌شود. در روز قیامت، نزدیک‌ترین انسان‌ها به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله کسی است که از دیگران خوش‌اخلاق‌تر و برای خانواده‌اش بهترین باشد.[2]   [1]) الکافی، ج ۲، ص ۱۰۳. [2]) همان، ص ۱۰۳ و ۱۰۴.