بخش 13

همواره افرادی نیازمند وجود دارند که به دلایل مختلفی با مشکلات و گرفتاری‌هایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. ازطرفی افرادی هم یافت می‌شوند که به‌نوعی قبلۀ حاجات مردم به‌حساب می‌آیند و بیشترِ زندگی خود را صرف گره‌گشایی و رفع مشکل از کار دیگران می‌کنند. افرادی که معمولاً با واژه‌هایی مثل مشکل‌گشا، گره‌گشا، ناصر، مددکار، همیار، و نظایر این‌ها معرفی می‌شوند. شریعت اسلام برای خدمت‌رسانی و گره‌گشایی از کار دیگران، ارزش و ثواب فراوانی قائل شده‌است، تا آنجا که براساس روایات، این عمل خداپسندانه نسبت‌به برخی اعمال عبادی مثل حج یا عمرۀ مستحبی، از ثواب بیشتری برخوردار است.[1] همچنین اسلام می‌خواهد گره‏‌گشایى از زندگی دیگران به ارزش و فرهنگی عمومى تبدیل شود. چنان‌که امام علی علیه‌السلام در این ‌باره به کمیل مى‌‏فرماید: «اى کمیل! به خانواده‌‏ات دستور ده در تحصیل مکارم اخلاق بکوشند و حتى در تاریکی‌هاى شب، به برآوردنِ حاجات مردم و رفع گرفتارى‌‏هاى آن‌ها بپردازند.»[2]   [1]) فقه منسوب به امام رضا علیه‌السلام، ص ۳۳۵. [2]) نهج‌‌البلاغه، حکمت ۲۵۴.