بخش 24

یکی از دستورات صریح اسلام حل اختلاف مردم با بیانی جذاب و سخنی دلپذیر، موعظه‏‌ای حسنه و اخلاقی نیکو و یا با صرف مال و گذاشتنِ توان است. اسلام مسلمانان را به‌ خاموش کردنِ آتش نزاع‌ها و کینه‌ها موظف کرده‌است و سفارش فرموده‌است که یک مسلمان نباید اجازه دهد اختلاف بین مسلمانان، اعم از اختلاف زن و شوهر، پدر و مادر و فرزندان، دو خانواده، دو دوست، دو شریک، دو جمع، دو محل، دو شهر، و دو مملکت ادامه پیدا کند. البته خیلی از این اختلافات و نزاع‌ها یا ناشی از نقص‌ها و کمبودهای اخلاقی و یا نتیجۀ فقر و نداری است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «برای انسان عملی بعد از ادای واجبات، بالاتر از اصلاح و آشتی دادنِ میان مردم نیست، عملش خیر و نیکو و نتیجه‌اش هم به خیر و نیکویی خواهد بود.»[1] گاهی اختلاف‌ها و تعارض‌هایی جدی بین زن و شوهر رخ می‌دهند که نیاز است کسی وساطت کند و صلح و سازش را میان آن‌ها برقرار سازد. در آموزه‌های دینی بر آشتی دادنِ زن و شوهر و پسندیده بودنِ این کار بسیار تأکید شده‌است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در روایت دیگری فرمودند: «هرکسی برای سازش و آشتی دادن میان زن و شوهری قدم بردارد، خداوند متعال ثواب هزار شهیدی که به‌حقیقت در راه خدا به شهادت رسیده‌اند، به وی عطا خواهد کرد.»[2]   [1]) شیخ طوسی، الأمالی، ص ۵۲۲. [2]) ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ۲۸۹.