بخش 12

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که در منابع اسلامی، همواره بر آن تاکید شده‌است احسان و کمک به دیگران است. در قرآن کریم، چنین آمده‌است:‌ «خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان فرمان مى‏‌دهد.»[1] در آیۀ دیگری آمده‌است که پرهیزگاران در همه‌حال انفاق مى‏کنند چه هنگامی‌ که در راحتى و وسعت‌اند و چه زمانى که در پریشانى و محرومیت‌اند.[2] آن‌ها با این عمل ثابت مى‏کنند که حس نیکوکاری و کمک به دیگران در جان‏ آن‌ها ریشه دوانده‌است و به همین دلیل، تحت هر شرایطى به دیگران کمک می‌کنند و اهل احسان‌اند. روشن است که انفاق در هنگام فراخی و وسعت به‌تنهایى نشانۀ سخاوتمندی نیست، بلکه آن‌ها که در همه‌حال اهل بخشش و کمک به دیگران هستند سخاوتمندند و این صفت در روح و جانشان نفوذ کرده‌است. دین اسلام هرگز اجازه نمى‌‏دهد کمک و احسان به مسلمانی آبروى او را لکه‌دار و قلبش را جریحه‌دار کند، ازاین‌رو برای این عمل خداپسندانه و خیرخواهانه نیز آداب و ضواطی بیان کرده و همگان را به رعایت آن سفارش نموده‌است.   [1]) سورۀ نحل، آیۀ ۹۰. [2]) سورۀ آل‌عمران، آیۀ ۱۳۴.