بخش 18

از جلوه‌های بارز روابط اجتماعی و ارتباط با دیگران، مهمانی رفتن است که در آموزه‌های دینی نکات قابل‌تأملی دربارۀ آن بیان شده‌است. اسلام برای مهمانی رفتن آداب ویژه‌ای بیان کرده‌است. بر حضور به‌موقع در مهمانی‌ها تأکید کرده‌است، به با اجازه وارد شدن به منزل میزبان سفارش کرده‌است، و از حضور بدون دعوت و مزاحمت برای اهل خانه نهی کرده‌است. آموزه‌های دینی تأکید می‌کنند که مهمانان ادب و نزاکت را در وارد شدن، نشستن، سخن گفتن، و غذا خوردن رعایت کنند و از شوخی‌های دور از ادب، خندیدن با صدای بلند، چشم‌چرانی، دراز کردنِ پا، پرخوری، پرگویی، غیبت و سخن‌چینی پرهیز کنند. از دیگر آداب مهمانی رفتن، رعایت اولویت در پذیرش دعوت‌هاست. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در این باره فرمودند: «وقتی دو نفر تو را هم‌زمان دعوت کردند، دعوت کسی را که خانه‌اش نزدیک‌تر است بپذیر؛ زیرا آن کسی که خانه‌اش نزدیک‌تر است در همسایگی مقدم است. همچنین اگر یکی زودتر دعوت کرده‌است، دعوت او را بپذیر.»[1]   [1]) نهج‌الفصاحه، ص ۱۷۸.