بخش 4

پوشش هر جامعه‌ای وابسته به نظام اعتقادی و شرایط اقتصادی و اجتماعی و موقعیت اقلیمی حاکم بر آن جامعه است. در اسلام نیز پوشش علاوه‌بر حفاظت از سرما و گرما، مایۀ زینت انسان عنوان شده‌است. اما این زینت چارچوبی دارد و پوشش افراد نباید دست‌آویزی برای خودنمایی، ریا، تفاخر، و تکبر باشد. ازجمله مواردی که اسلام نهی کرده‌است «لباس شهرت» است. لباس شهرت لباسی است که پوشیدنش برای شخص به‌دلیل رنگ، کیفیت دوخت، مندرس بودن و یا علل دیگر مناسب نیست. به‌طوری‌که اگر آن را دربرابر مردم بپوشد، توجه آن‌ها را به خود جلب می‌کند و انگشت‌نما می‌شود.[1] شهرت یافتن و انگشت‌نما شدن در لباس، مرکب، و هر چیز دیگری، از منظر شرع و روایات، مذموم است و باید از آن اجتناب شود. امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «شهرت در لباس مورد غضب خداوند است و برای خواریِ فرد همین بس است که لباسی بپوشد که موجب شهرت او گردد.»[2]   [1]) مقام معظم رهبری، اجوبةالإستفتائات، سؤال ۱۳۶۱. [2]) مکارم‌الأخلاق، ص ۱۱۶.