بخش 9

انگشتر علاوه‌بر این‌که مایۀ آراستگی و زیبایی دست است، گاهی آثار معنوی خاصی نیز دارد. برای مثال، حلقۀ ازدواج نشانۀ پیمان ازدواج زن و مرد است و هرگاه که به آن نگاه کنند عهد و پیمان خود را به‌یاد می‌آورند و یا انگشتری که در نگین یا رکاب آن دعا یا ذکری خاص قرار داده شده‌است و با توجه به آثار معنوی‌اش استفاده می‌شود. بنابراین انگشترْ زینتی است که هم می‌تواند زیبایی ظاهری و هم زیبایی باطنی داشته باشد. از مجموع روایات برمی‌آید که تا حد امکان، دست راست نباید خالی از انگشتر باشد و از انداختنِ انگشتر به دست چپ باید پرهیز کرد.[1] البته اگر کسی تمایل داشته باشد، می‌تواند علاوه‌بر انداختنِ انگشتر در دست راست، به دست چپ هم انگشتر بیندازد. سفارش شده‌است انگشتر از نقره باشد و به‌دست کردنِ انگشتر طلا بر مردان حرام،[2] و استفاده از انگشتر آهن و برنج و فولاد برای مردان و زنان مکروه است.[3]   [1]) همان، ص ۲۰۸. [2]) مقام معظم رهبری، اجوبة‌الإستفائات، سؤال ۴۴۲. [3]) شیخ صدوق، الأمالی، ص ۴۲۶.