بخش 3

به فاصلۀ زمانی میان طلوع فجر (اذان صبح) تا طلوع آفتاب «بین‌الطلوعین» می‌گویند. از این فاصله که درحدود یک ساعت و نیم به‌طول می‌انجامد، در احادیث ائمه‌علیهم‌السلام به‌عنوان ساعتی بهشتی یاد شده‌است که برکات فراوانی در زندگی دنیوی و اخروی انسان دارد. روایات و سخنان معصومین علیهم‌السلام، ازسویی به دعا کردن در بین‌الطلوعین برای جذب روزی امر کرده‌اند و آن را مؤثرتر از تلاش دانسته‌اند و ازسوی دیگر، از خواب بین‌الطلوعین برحذر داشته‌اند، چراکه موجب فقر و نقصان و کاهش رزق و روزی می‌شود. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «خواب بامداد نامبارک است، روزی را پس می‌زند، رنگ انسان را زرد می‌کند، رنگ صورت را تغییر می‌دهد و زشت می‌کند. اینْ خوابِ هر فرد بدبخت است، زیرا خداوند روزی انسان‌ها را در بین‌الطلوعین تقسیم می‌کند. مبادا در آن وقت بخوابید!»[1]   [1]) من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۵۰۳.