ت تکدی در لغت‌نامه، به معنای گدایی و تکلف در سؤال و حاجت‌خواهی از این و آن، در کوی و برزن معنا شده‌است.[1]و متکدی کسی است که درپی کمک و یاری مادی از دیگران، دست را پیشِ این‌وآن دراز می‌کند و گاه با سماجت بسیار، خواستار کمک مالی و مادی می‌شود. بنابراین می‌توان گفت تکدی‌گری شگرد یا روشی است که به‌موجب آن، فرد متکدی از دست‌رنج دیگران بهره‌مند می‌شود و زندگی می‌گذراند. ازنظر اسلام، تقاضا و درخواست کمک مالی از مردم، اگر ازروی نیاز و حاجت ضروری باشد، اشکال ندارد، اما درعین‌حال اصرار بر درخواست و تقاضای کمک، اگر همراه با سماجت و پافشاری باشد مورد تأیید نیست، ضمن این‌که تکدی‌گری و درخواست کمک مالی درصورت بی‌نیازی حرام است. پیامبر اکرم … در این مورد فرمودند: «خدا دشنام‌گوى بى‌‏آبرو و گداى مبرم را دشمن مى‌‏دارد.»[2] گدای مبرم یعنى گداى اصرار‌کننده و سمج، و چنین درخواست و اصرار بی‌جایی در منگنه قرار دادنِ طرف مقابل است که در این صورت میل و رغبتی برای عطا و بخشش وجود ندارد، ازاین‌رو خوشایند خداوند نیست.   [1]) لغت‌نامۀ دهخدا، ج ۴، ص ۶۰۴۸. [2]) مجموعۀ ورام، ج ۱، ص ۱۲۴.