از دیگر آسیب‌های اجتماعی فرار از منزل است که بیشترِ جوامع به‌خصوص جوامع درحال پیشرفت را با مشکلاتی روبه‌رو کرده‌است و در نوجوانان و جوانان بیشتر از دیگر اقشار جامعه دیده می‌شود. نوجوانان و جوانان اغلب با انگیزۀ تمایل به رهایی از قید خانواده و رهایی از سرپرستی و نظارت پدر و مادر فرار می‌کنند. در برخی از موارد نیز برای یافتنِ مجال و فرصتی برای ابراز وجود و اثبات خود فرار می‌کنند؛ زیرا درون خانه و در خانواده، این فرصت به آن‌ها داده نشده‌است. در مواردی هم فرار به‌منظور دور شدن از شرایطی و یا به‌قصد یافتن و رسیدن به خواسته و هدفی صورت می‌گیرد. یک نوجوان یا جوان فراری مانند کسی که در شب و پنهانی از خانه خارج می‌شود تا با دوستانش وقت بگذراند نیست، بلکه شرایطِ بسیار بدتر و خطرات بیشتری در انتظار اوست. در اغلب موارد، فرار مقدمه‌ای برای رفتارهای خلافکارانۀ دیگری است. فرار یک انحراف است که به انحرافات رفتاری بیشتری مثل دزدی منجر می‌شود. برخی از انحرافات اخلاقی و رفتارهای خلافکارانه‌ای که طی دورۀ فرار در کمین افرادند عبارت‌اند از: سیگار کشیدن؛ مشروب خوردن؛ تماشای فیلم‌های مبتذل؛ و به‌دنبال این‌ها، جرم‌های خشونت‌آمیز؛ مصرف مواد مخدر؛ و بزهکاری‌ها و رفتارهای منافی عفت.