بخش 10

تکریم به معنای حرمت نگه داشتن و ارج نهادن است. در اسلام، عالمان و دانشمندان از مقامی بسیار رفیع برخوردارند و با اوصافی متعالی ستوده شده‌اند که بعد از پیامبران و امامان علیهم‌السلام، در شأن و مرتبه، کسی را یارای بر‌ابری با‌ آنان نیست، البته این مطلب اشاره به دانشمندانی دارد که وجودشان سرشار از عشق به پروردگار‌، خدمت به بشریت، و هدایت مردم است و عمل به علم را سرلوحۀ کار خود قرار داده‌اند. ازاین‌رو با توجه به عظمت مقام عالمان ربانی، لزوم تکریم ایشان امری بدیهی و اجتناب‌ناپذیر است و تکریم ایشان تکریم خداوند متعال، انبیای الهی، و ائمه اطهار علیهم‌السلام است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذِینَ اُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ؛ خداوند کسانی از شما را که ایمان آورده‌اند و دانشمندان را درجاتی برتری دهد.»[1] امام صادق‌ علیه‌السلام در روایتی فرمودند: «إِنَ‏ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ»[2] و در روایت دیگری فرمودند: «ملائکه بال‌های خود را برای طالب علم می‌گسترانند و موجودات زمین و آسمان، حتی ماهیان دریا، برای او استغفار می‌کنند، فضیلت عالم بر عابد همانند ماه شب چهارده بر بقیۀ ستارگان است.»[3]   [1]) سورۀ مجادله، آیۀ 11. [2]) بصائرالدرجات، ج ۱، ص ۱۰. [3]) همان، ص ۳.