بخش 12

امروزه افزایش سن ازدواج یکى از معضلات مهم جامعه است، زیرا با افزایش سن ازدواج، جوانان از شیوۀ به‌هنجار و درست ارضاى غریزۀ جنسى و آثار و فواید آن محروم مى‌شوند و به‌مرور زمان، از نشاط و شادابی جوانیِ آنان کاسته می‌شود، احتمال انحراف و غلبۀ ناامیدی افزایش می‌یابد و گاهی تا سنین بالا مجرد می‌مانند. و این در حالی است که در گذشته، پسران و دختران با رسیدن به سن بلوغ یا کمى بعد از آن ازدواج مى‌کردند و مجرد ماندن نقصی اجتماعى محسوب مى‌شد‌. با پیچیده‌تر شدنِ جوامع و ایجاد خواسته‌ها و انگیزه‌هاى کاذب، ذائقۀ اجتماعى تغییر کرده‌است و به‌تبعِ این تغییر ذائقه، نیاز طبیعى و غریزى ازدواج سرکوب شده‌است و این روند تا جایى پیش رفته‌است که امروزه در بعضى جوامع غربى، جوانان به‌کلى از ازدواج سر باززده‌اند و آن را مانعى براى آزادى خود تلقى کرده‌اند. درحال‌حاضر بیشترِ والدین ایرانی نیز مسئولیت خود دربارۀ ازدواج فرزندانشان را فراموش کرده‌اند و انگیزه‌ای برای این مهم ندارند. پسران نیز با بهانه‌هایی مثل ادامۀ تحصیل، نداشتنِ مسکن و نداشتنِ شغل، از ازدواج دوری می‌کنند و تصمیم می‌گیرند تا سن بالا مجرد بمانند. دختران نیز تمایلی به ازدواج ندارند، زیرا احساس می‌کنند تأهل سدی دربرابر آینده و پیشرفتشان است. همۀ این موارد سبب می‌شود سن ازدواج در کشور افزایش یابد و تأخیر در ازدواج مشکلات و معضلات فراوانی را درپی داشته باشد.