بخش 4

اوقات و زمان‌هایی برای دعا کردن، در آیات و روایات مورد تأکید قرار گرفته‌اند، برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: 1) وقت زوال آفتاب از مدار نصف‌النهار؛ 2) هنگام شنیدنِ اذان براى هر نماز؛ 3) ساعت آغازین روز جمعه؛ 4) ساعت پایانی روز جمعه؛ 5) هنگام سحر؛ 6) تمام شب جمعه؛ 7) هنگام بارش باران؛ 8) بعد از هر نماز واجب؛ 9) در سجدۀ بعد از نماز مغرب؛ 10) هنگام گریه و تضرع و زارى؛ 11) وقتى که آفتاب به‌قدر یک نیزه مانده باشد که به وقت ظهر برسد. ابن‌طاوس می‌گویدکه دربارۀ بعضى از این اوقات روایتی وارد شده‌است و بعضى دیگر به تجربه ثابت شده‌اند.[1] برای مثال، امام باقر علیه‌السلام دربارۀ دعا کردن در شب جمعه فرموده‌اند: «همین که شب جمعه فرارسید خداوند عزوجل می‌فرماید: آیا دعاکننده‌ای هست که جوابش دهم، آیا درخواست‌کننده‌ای هست که او را عطا کنم، آیا استغفارکننده‌ای هست که او را بیامرزم، آیا توبه‌کننده‌ای هست که توبه‌اش را بپذیرم؟»[2]   [1]) مهج الدعوات و منهج العبادات، ص 355. [2]) دعائم‌الإسلام، ج ۱، ص ۱۸۰.