بخش 9

اهتمام به اقامۀ نمازهای مستحبی انسان را به خداوند نزدیک‌تر می‌سازد و محبت باری تعالی را جلب می‌کند که این محبت همچون اکسیری انسان را به اهداف متعالی تقرب به خداوند می‌رساند. سالکان راه حق برای نمازهای مستحبی، اهمیت ویژه‌ای قائل‌اند و امکان ندارد این نمازها در زندگی و برنامۀ روزانۀ آنان وجود نداشته باشد و اگر نتوانند بعضی از نمازهای مستحبی را دائماً بخوانند، دست‌کم گاهی آن‌ها را برپا می‌دارند تا از آن‌ها اعراض و دوری نکرده باشند. درواقع نمازهای مستحبی برای سیروسلوک، نظیر نمک برای غذاست و بدون اقامۀ آن‌ها سلوک معنوی انسان مثمرثمر نیست و او را به جایگاه مطلوبی نمی‌رساند. امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «حَسِّنُوا نَوَافِلَكُمْ‏ وَ اعْلَمُوا أَنَّهَا هَدِيَّةٌ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؛ نمازهای نافله را زیبا ادا کنید و آگاه باشید که آن‌ها هدیه‌ای به پیشگاه خداوند بزرگ‌اند.»[1]   [1]) فقه منسوب به امام رضا علیه‌السلام، ص ۱۱۲.