بخش 28

حیا و خویشتن‌داریِ اعضای خانواده ابتدا محیط خانواده و سپس جامعه را از فساد اخلاقی و اختلافات ویرانگر در امان می‌دارد؛ زیرا عفت بزرگ‌ترین عامل حفظ انسان از سقوط به ورطۀ فساد و تباهی است. نه‌تنها در تمام ادیان و مذاهب الهی، بر حیا و عفت تأکید می‌شود، بلکه عقل و منطق بشری نیز آن را تأیید می‌کند. ازنظر اسلام، اهمیت این موضوع به‌حدی است که پیامبر اسلام … در روایتی آن را «تمام دین» معرفی فرموده‌است[1] و امام علی علیه السلام مصون ماندن از خطرات را نتیجۀ عفت و پاک‌دامنی برشمرده‌است.[2] عفت و حیا در حفظ و ارتقای موقعیت و شخصیت زنان و نیز گرایش مردان به آنان بسیار مؤثر است. البته ناگفته نماند که حیای زن دربرابر مردانِ بیگانه و نامحرم ارزشمند است و از آن به «حیای عاقلانه» یاد می‌شود که بر سازگاری همسران می‌افزاید، درمقابل، حیای بین زن و شوهر «حیای احمقانه» است و سبب ناسازگاری زوجین در زندگی مشترک می‌شود.[3]   [1]) كنزالعمال، ج 3، ص 121؛ نهج‌الفصاحه، ص ۴۵۳. [2]) عیون الحکم و المواعظ، ص ۲۰۸. [3]) الکافی، ج ۲، ص ۱۰۶.