بخش 5

در اسلام، شأن پدر و مادر پس از شأن خدا ذکر شده‌است و تأکید بر احسان به والدین پس از تأکید بر توحید آمده‌است.[1] پدر مقامی ارجمند و شخصی محترم است. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «الرَّجُلُ رَاعٍ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ وَ هُوَ مَسْئُولٌ عَنْهُمْ‏؛ پدر مسئول خانوادۀ خویش است و دربارۀ آن‌ها از او سؤال می‌شود و باید پاسخگو باشد.»[2] پدر مسئول معیشت خانواده و مسئول شکل‌گیری اعتماد در خانه است؛ وظیفه دارد مراقب فرزندان باشد و زمینه را برای استقلال و آزادی آن‌ها فراهم و خطرات را از آن‌ها دور سازد. انجام وظیفۀ پدری و سرپرستی فرزندان نیازمند آگاهی، فداکاری، و رعایت اخلاق است. از گذشته تا امروز، جایگاه پدر در خانواده دست‌خوش تغییراتی شده‌است. در خانواده‌های سنتی، پدر نقش اساسی و حیاتی خانواده را بر دوش می‌کشید و مدیر تولید خانواده بود و به‌دلیل نزدیکی محل کار با منزل، نظارت بیشتری بر اهل خانه داشت و در تربیت و تعالی آن‌ها نیز نقش پررنگ‌تری ایفا می‌کرد؛ اما درحال‌حاضر، نقش محوریِ پدر در تأمین معیشت خانواده به‌دلیل اشتغال دیگر اعضا کم‌رنگ شده‌است و به‌علت بزرگ شدنِ شهرها و صنعتی شدنِ کارها، محل کار پدرها نیز دورتر شده و نظارتشان بر اعضای خانواده هم کمتر شده‌است، درنتیجه نسبت‌به گذشته، نقش بسیار کمتری در تربیت فرزندان دارند.   [1]) سورۀ بقره، آیۀ 83. [2]) مجموعۀ ورام، ج 1، ص 6.