بخش 25

یکی از توصیه‌های اسلام برای رشد اقتصادی جامعۀ مسلمانان، پرداخت وجوهات شرعی است که علاوه‌بر منافع اقتصادی برای جامعه، منشأ خیر و برکت مادی و معنوی برای خود شخص نیز هست. فلسفۀ وجوهات شرعی در نظام اسلامی ـ خصوصاً نوع واجب آن‌ که ازجانب خداوند حکیم تشریع شده‌است و از ضروریات دین و واجبات ابتدایی، بعد از نماز محسوب می‌شود ـ عمدتاً برای ترمیم شکاف میان ثروتمندان و افراد نیازمند و محروم است. خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد که از مردم زکات بگیرد تا با گرفتنِ زکات، آن‌ها را تطهیر و پاکیزه کند. چنان‌چه می‌فرماید: «از اموال آن‌ها صدقه‌ای [به‌عنوان زکات] بگیر تا به‌وسیلۀ آن، آن‌ها را پاک ‌سازی و پرورش دهی. و [به هنگام گرفتنِ زکات] برای آن‌ها دعا کن که دعای تو مایۀ آرامش آن‌هاست. و خداوند شنوا و داناست.»[1] از امام کاظم علیه‌السلام نیز دربارۀ خمس سؤال شد، آن حضرت فرمودند: «خمس در سودهایی است که مردم به‌دست می‌آورند، خواه کم باشد خواه زیاد.»[2]   [1]) سورۀ توبه، آیات ۱۰۲ و ۱۰۳. [2]) الکافی، ج ۱، ص ۵۴۵.