بخش 14

در فقه اسلام، برخی از مشاغل و کسب‌ها حرام‌اند که ازجملۀ آن‌ها به موارد زیر اشاره می‌شود: فروش اسلحه به دشمنان دین؛ اجاره دادن چیزی برای کار حرام؛ تصدی ولایت و کار ازطرف حاکم جائر؛ چاپ و نشر کتب یا چیزهای مشابه گمراه‌‌کننده؛ کلاه‌برداری؛ کم‌فروشی؛ خریدوفروش مسکرات؛ خریدوفروش نجاسات؛ کسب درآمد از راه قمار؛ رشوه‌خواری؛ احتکار؛ اسراف و تبذیر؛ ربا؛ تلف کردن و از بین بردنِ مال؛ مصرف‌گرایی و خوش‌گذرانی؛ انباشتنِ اموال و دور کردنش از گردش اقتصادی که از آن اصطلاحاً به کنز تعبیر می‌شود؛[1] مال غصبی و چیزهایی که منافع معمولی آن حرام است، مانند فیلم‌ها و نوارهایی که استفاده از آن‌ها جایز نیست و نظایر این‌ها. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز می‌فرماید: «پول حاصل از فروش شراب، مهریۀ زن فاجر، بهای سگ که منافع حلال ندارد، حرام است.»[2]   [1]) وسائل‌الشیعه، ج 12، ص 53. [2]) الکافی، ج 5، ص 127.