بخش 27

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ما رسولان خود را با نشانه‌های روشن فرستادیم و با آن‌ها کتاب آسمانی و میزان [معیار شناسایی حق و قوانین عادلانه] نازل کردیم تا مردم برای اجرای عدالت به‌پا خیزند.»[1] روشن است که این عدالت ابعاد و جنبه‌های گوناگونی دارد که عدالت اقتصادی یکی از ابعاد آن است. در روایتی از امام باقر علیه‌السلام نیز بر این جنبه از عدالت تأکید شده‌است: «همانا خداوند متعال هیچ بخشی از اموال را وانگذاشت، مگر آن‌که آن را تقسیم کرد و حق هر صاحبِ حقی را عطا کرد. حق خاص افراد، حق عموم، فقیران، مسکینان، و حق هر گروهی از گروه‌های مردم را داد.» آن‌گاه فرمود: «اگر عدالت میان مردم برقرار شود، مردم بی‌نیاز می‌شوند.»[2] یکی از اهدافِ ‌اقتصادِ اسلامی اجرای عدالت اقتصادی است. از دیدگاه آموزه‌های دینی، وقتی عدالت اقتصادی محقق می‌شود که هریک از افراد جامعه به حق خود از ثروت و درآمدهای جامعه دست یافته باشند. بر این اساس، لازم است همۀ افرادی که توان کار کردن و کسب درآمد دارند در بهره‌مندی از امکانات و فرصت‌های عمومی برای اشتغال، برابر باشند و افراد نیازمند و محرومی که توان کار کردن ندارند نیز ازطرف نظام اسلامی و ثروتمندان جامعه حمایت شوند، به‌گونه‌ای که زندگی‌شان تأمین شود. خانواده‌ نیز به‌عنوان اولین حلقۀ جامعۀ انسانی نقش تعیین‌کننده‌ای در سلامت اقتصادی و اجرای عدالت در جامعه دارند.   [1]) سورۀ حدید، آیۀ 25. [2]) تهذیب‌الأحکام، ج 3، ص 130 و 131.