بخش 11

متأسفانه یکی از عبارت‌هایی که برداشت غلطی از آن شده‌است «خانه‌داری» است. امروزه بیشترِ افراد این کلمه را به معنای خانه‌نشینی و بیکاری می‌دانند و از آن به در خانه ماندن و روز را به شب رساندن تعبیر می‌کنند و برخی نیز خانه‌داری را معادل بی‌سوادی می‌دانند. ازاین‌رو در ذهن بیشترِ اقشار جامعه، نگاه حقیرانه‌ای به زنان خانه‌دار و فعالیت‌های آنان شکل گرفته‌است. اما از منظر دین اسلام، نقش زن در خانه و خانواده بسیار شریف و ارزشمند است، به‌گونه‌ای که آن را معادل جهاد دانسته‌اند و عبادت به‌شمار می‌آورند.[1] همچنین براساس آموزه‌های دینی، تلاش‌های زنان برای حفظ خانواده مجموعه‌ای از تلاش‌های اساسی و بنیادی به‌شمار می‌رود، که بستر فرهنگ‌سازی و اصلاح جامعه و رشد انسان‌ها را فراهم می‌کند. ادارۀ کانون حساس زندگی و نظارت مسئولانه بر فضای خانه و موضوع مهم تعلیم و تربیت فرزندان اغلب بر دوش زنان است؛ یعنی پیشرفت، رکود، اصلاح، و فساد جامعه در دست بانوان و به ارادۀ آن‌هاست. ازاین‌رو می‌توان گفت خانه‌داری کاری آبرومند و پرافتخار است و کسانی که محیط خانه را کوچک می‌شمارند و از خانه‌داری عار دارند به حقیقت معنا و ارزش آن پی نبرده‌اند. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «هر زنی که در خانۀ همسر خود کاری انجام دهد و وسیله‌ای را جابه‌جا کند و هدف او اصلاح امور خانواده باشد، خداوند بر او نظر رحمت می‌افکند و هرکه خدا بر او نظر رحمت کند هرگز عذاب نخواهد شد»[2]   [1]) الکافی، ج ۵، ص ۹. [2]) شیخ صدوق، الأمالی، ص ۴۱۱.