فرزندان عصر رسانه

بررسی کتاب «ارتش رایانه‌ای و نوازش تازیانه‌ای»

در این روزها که رسانه‌ها در انواع و اقسام اشکال بسان یک ابر موج درحال بلعیدن تمام ابعاد زندگی بشری هستند، لاجرم مسئله برخورد فرزندان با این موج به یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های زندگی والدین بدل گشته. درواقع والدین به نوعی از تحیر دچار شدند که بالواقع شیوه صحیح تنظیم‌گری ارتباط فرزندان در مقاطع سنی مختلف با فضای رسانه چیست؟ گاهی برخی والدین شیوۀ تحریم و محدودسازی را به کار می‌برند که بعد از یک دوره کوتاه‌مدت کارکردش را از دست می‌دهد و در خیلی از موارد نیز تبعات بسیار منفی به بار می‌گذارد. در طرف مقابل نیز عده‌ای از والدین سیاست رهاسازی و اعطای آزادی مطلق به فرزند را ترجیح می‌دهند که خب طبعاً این شیوه نیز تبعات خودش را دارد و با چنین فضایی عموم والدین خودشان را از انتخاب شیوۀ صحیح عاجز می‌بینند. 

کتاب «ارتش رایانه‌ای و نوازش تازیانه‌ای» در پی برطرف نمودن بخشی از این دغدغه به رشتۀ تحربر درآمده. نویسنده در این کتاب تلاش نموده تا نقش بازی‌های رایانه‌ای در تربیت فرزند را مورد بررسی قرار بدهد و مضاف بررسی راهکارهای عملی‌ای نیز مقابل والدین قرار بدهد. 

این کتاب  اثری از محسن عباسی ولدی، از نویسندگان و سخنرانان شناخته‌شده در حوزه تربیت دینی و روان‌شناسی خانواده است و  با نگاهی دینی، تربیتی و روان‌شناختی به موضوع استفاده از فضای مجازی، رسانه‌ها و تکنولوژی در زندگی امروز می‌پردازد و به‌ویژه تأثیرات آن بر فرزندان، خانواده و روابط انسانی را به زیر ذره‌بین تحلیل می‌برد. 

عباسی ولدی با استفاده از زبانی ساده، اما دقیق، تلاش می‌کند والدین را نسبت به تهدیدهای پنهان و آشکار دنیای دیجیتال آگاه کند. او فضای مجازی را همچون «ارتشی منظم و هدفمند» توصیف می‌کند که بدون اعلان جنگ، وارد حریم خانواده‌ها شده و ارزش‌ها، عواطف و حتی تربیت را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

در بخش دوم عنوان کتاب، یعنی «نوازش تازیانه‌ای»، نویسنده به شیوه‌های تربیتی اشاره می‌کند که در ظاهر محبت‌آمیز اما در باطن آسیب‌زننده‌اند. او والدینی را مورد نقد قرار می‌دهد که از روی محبت یا بی‌توجهی، نظارتی درست بر استفاده فرزندان از رسانه ندارند و گاه این بی‌توجهی به نوعی «تازیانه» پنهان تبدیل می‌شود.

این کتاب ترکیبی است از دغدغه‌های تربیتی، تحلیل‌های روان‌شناختی و آموزه‌های دینی. مخاطب اصلی آن والدین، معلمان و کسانی‌اند که می‌خواهند در عصر تکنولوژی، تربیت فرزندان را از منظر دینی و انسانی جدی‌تر دنبال کنند.