ناظر به شرایط بحران و شرایط معمولی در سطح محله گام­هایی قابل تعریف است. اما چطور باید شروع کرد، قدم اول چیست؟ قدم اول این است که بدانیم بحران روبه روی ما چیست و محدوده ی جغرافیایی آن کجاست.وقتی ما به نوع بحران و محدوده ای که با آن مواجه خواهیم شد آگاهی لازم را بدست آوردیم وارد مرحله ی بعد شده قدم دوم را برمیداریم. مثلا در یک شهر زلزله آمده است (سر پل ذهاب) خب ما الان میدانیم که بحران روبه روی ما زلزله است و در استان ایلام شهر سر پل ذهاب رخ داده است. قدم دوم تعیین شاخصه برای شناسایی میدانی بحران می باشد . همانطور که مثال زدیم در زمان بحران زلزله یک شاخصه محدوده ی تخریب است ،یک شاخصه میزان تلفات ،یک شاخصه تعداد زخمی ها، یک شاخصه میزان آسیب رسیده به زیرساخت ها مثل بیمارستان ،جاده ها و... می باشد. قدم سوم شروع به شناسائی و جمع آوری اطلاعات میکنیم.وقتی اطلاعات لازم را به دست آوردیم آن را ٍثبت و دسته بندی (ساماندهی ) میکنیم. بعد از دسته بندی اطلاعات آن را از درگاه خودش وارد اتاق وضعیت میکنیم درگاه همان مسیر ورود اطلاعات است . در بحرانی مثل زلزله هیچ گاه نباید اطلاعات تلفات و تخریب را با هم وارد کنیم و باید هر دسته از اطلاعات از مسیر خودش وارد و دارای یک منطق باشد . الان در اتاق وضعیت با اطلاعات مورد نیاز خود مواجه هستیم؛ یعنی ما به دانش رسیدیم درواقع ما الان علم به وقایع میدان داریم . در این مرحله باید تحلیل میدان کنیم و بعد از این که به تحلیل درستی از میدان رسیدیم قدم بعدی را برمیداریم. قدم بعدی تصمیم است . باید با توجه به تحلیل های موجود تصمیم بگیریم که الان چه شود و چه نشود. به بیان دیگر، تصمیم همان طرح ، نقشه، یا راهکارعملیاتی است که مبتنی بر شناسائی و اطلاعات به دست آمده با تحلیل میدان به آن می رسیم و میخواهیم عملیاتی اش کنیم. بعد از این که به یک طرح برای اجرا رسیدیم باید وارد عمل شویم.وقتی ما به تصمیم نهایی رسیدیم و شروع به کار کردیم باید کنترل عملیات داشته باشیم. پس قدم بعدی کنترل عملیات است. هرکاری نیاز به آن دارد تا برای به سر انجام رسیدن حتما مدام مورد بررسی و کنترل قرار گیرد؛ به طور مثال اگر قرار باشد ما از تهران به مشهد با خودرو مسافرت داشته باشیم ، نیاز است تا مقدمات را فراهم کنیم و وقتی با اطمینان از انجام مقدمات تصمیم به حرکت گرفتیم حالا باید در طی مسیر این خودروای که قرار است ما را به مسیر برساند مدام کنترل کنیم تا دچار مشکل در مسیر نشویم . اگر راننده را فرمانده ی میدان بدانیم، او همیشه باید در یک نمای کلی وضعیت را جلوی چشمان خود ببیند در خودرو ما یک داشبرد داریم که توسط یک سری علائم وضعیت لحظه به لحظه ی خودرو را به راننده نشان میدهد،مثلا وضعیت بنزیزن ، روغن، برق ، فن و... هر لحظه که برای هرکدام از این قسمت ها مشکل پیش بیاید از طریق همان علائم به راننده اعلام خطر می­شود و او برای رفع خطر یا نقص پیش آمده اقدام میکند. در یک عملیات هم فرمانده باید هر لحظه از وضعیت عملیات مطلع باشد . در هنگام کنترل عملیات چند سوال است که فرمانده باید از خود مدام بپرسد .  اول این که الان کجا هستیم ؟ بر اساس طرح باید کجا با شیم؟ چقدر عقبیم ؟ برای جبران چه کار باید انجام دهیم؟ فرمانده با توجه به وضعیت موجود میتواند از طریق کنترل عملیات طرح را به سرمنزل مطلوب برساند. حال، سوال این است که در شرایط غیربحرانی، الگوی برنامه ریزی و تشکیل اتاق وضعیت چگونه است؟